اورگانیسم‌هایی نظیر جلبک‌ها می‌توانند به پایین بدنه کشتی‌ها بچسبند و با این کار نیروی محرکه مورد نیاز برای حرکت کشتی را افزایش دهند. تخمین زده شده که با زدودن این اورگانیسم‌ها، میزان مصرف سوخت تا 40 درصد کاهش یابد. برای زدودن این اورگانیسم‌ها از اسیدهای زیستی استفاده می‌شود اما با توجه به مشکلات آن، اخیرا از پوشش‌های مبتنی بر سیلیکون حاوی مقداری روغن، که زیست سازگارتر هستند استفاده می‌شود. پژوهشگران مرکز تحقیقات جهانی GE در آمریکا نشان دادند که اورگانیسم‌ها با برخورد با انواع مختلف پوشش‌های سیلیکونی، عکس العملی متفاوت از خود نشان می‌دهند.

هنوز این پوشش‌ها بهینه نبوده و نیاز به بهبود دارند. برای مثال یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه گوتنبرگ سوئد موفق شده است راهبردی جدید برای بهبود این پوشش‌ها ارائه دهد. آنها از یک آنتی‌بیوتیک در این پوشش‌ها استفاده کرده‌اند. نتایج کار آنها نشان داد که این آنتی بیوتیک که به پوشش متصل است به مقدار بسیار کمی از سطح پوشش رها می‌شود. آنها دریافتند که یک میلی گرم از این آنتی‌بیوتیک در هر گرم از پوشش، می‌تواند به مقدار قابل توجهی مانع از رشد اورگانیسم‌ها روی سطح شود این درحالی است که در پوشش‌های فاقد این آنتی‌بیوتیک، اورگانیسم‌ها به‌راحتی روی سطح جمع می‌شوند. دلیل این نتیجه آن است که اورگانیسم ابتدا روی سطح نشست می‌کند و پس از این که قصد دارد جای خود را روی سطح محکم کند، آنتی بیوتیک آن را از سطح جدا می‌کند. این روش PSI نام گذاری شده است.

روش دیگری اخیرا ارائه شده که در آن نه از ماده سمی استفاده می‌شود و نه از نانوذرات. در این روش از الگوهای نانومقیاس در سطح استفاده می شود. مولکول‌های موجود در رنگ به شکلی خودآرایی می‌کنند که منجر به تشکیل این الگو می‌شود. با استفاده از این الگو، اورگانیسم‌ها به‌سختی روی سطح می‌نشینند به‌طوری که با یک برخورد آب و ایجاد اصطکاک، این اورگانیسم ها از سطح زدوده می‌شوند.